Lata pięćdziesiąte

Rok 1950 przyniósł miastu dwa ważne wydarzenia: Koszalin stał się stolicą nowo utworzonego województwa koszalińskiego, miastu przywrócono także prawa miasta wydzielonego z powiatu. Wraz z utworzeniem województwa koszalińskiego, Koszalinowi przybyło mieszkańców, których pod koniec 1950 roku było ponad 20 tysięcy. Ponieważ było ich coraz więcej wzrósł problem braku mieszkań i lokali. Przyspieszono więc remonty zniszczonych budynków. Rozwijające się szkolnictwo zmusiło do powołania w 1951 roku Liceum Pedagogicznego. Rok później mieszkańcy Koszalina otrzymali wydawaną już samodzielnie gazetę 'Głos Koszaliński' - codzienną gazetę województwa koszalińskiego. 'Głos Koszaliński' wydawany był wcześniej jako lokalna mutacja 'Głosu Szczecińskiego'. W nowej sytuacji miasto zaczęło spełniać rolę centrum regionu środkowopomorskiego. Zorganizowanie administracji wojewódzkiej, powstanie różnych wojewódzkich instytucji gospodarczych, oświatowych, kulturalnych, organizacji społecznych, spowodowało napływ sporej liczby specjalistów, działaczy, animatorów życia społecznego, a także zwiększony przydział środków materialnych i finansowych. Nic więc dziwnego, iż rok 1953 kroniki miasta zapisały jako czas szczególny dla koszalińskiej kultury: powołano do życia Teatr Dramatyczny i Ekspozyturę Polskiego Radia, w której po dwóch latach funkcjonowania pracowało piętnaście osób i która nadawała na antenie piętnaście minut programu dziennie. W 1954 roku rozpoczęto odbudowę, a właściwie budowę śródmieścia Koszalina. Koszalińskie środowisko kulturalne doprowadziło w 1956 roku do utworzenia kolejnej instytucji kultury w mieście - powstała Koszalińska Orkiestra Symfoniczna, którą od 1971 roku przemianowano na Państwową Filharmonię im. Stanisława Moniuszki.

W 1959 roku mieszkańcy Koszalina wzbogacili się o kolejny teatr - Teatr Propozycji 'Dialog'.

Lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte

Zwiększająca się liczba mieszkańców, ale jednocześnie słaby rozwój przemysłu, wymogły na ówczesnych władzach decyzje o rozbudowie starych i budowie nowych zakładów produkcyjnych. Rozbudowała się Fabryka Urządzeń Budowlanych, która przejęła stare obiekty po uruchomionej w 1945 roku Zachodnio-Pomorskiej Spółdzielni Pracy Mechaników Samochodowych przy ul. Lechickiej. Całkowicie nowymi zakładami pracy były uruchomione w 1963 Koszalińskie Zakłady Elektroniczne 'Kazel', Zakład Maszyn i Urządzeń Technologicznych 'Unima'. Poważnie rozbudowano dawniejsze Zakłady Przeróbki Lnu i Konopi, które otrzymały skróconą nazwę 'Płytolen'. Nowym zakładem była również Fabryka Pomocy Naukowych oraz Spółdzielnia Pracy Ozdób Ozdób Choinkowych, Zakłady Mięsne, Koszalińska Chłodnia. Dość intensywny rozwój przemysłu pod koniec lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych spowodował, że w roku 1972 pracowało w tym sektorze ponad 10.500 koszalinian. Lata sześćdziesiąte przyniosły dalszy rozwój kulturalny i gospodarczy miasta. W 1963 roku odbył się pierwszy plener plastyczny w Osiekach koło Koszalina. W 1965 roku utworzony został Koszaliński Ośrodek Naukowo - Badawczy. Dwa lata później w koszalińskiej katedrze odbył się pierwszy koncert muzyki organowej, który z czasem przekształcił się w imprezę o międzynarodowym znaczeniu. Dużym wydarzeniem w Koszalinie było zainaugurowanie pierwszego roku akademickiego w Wyższej Szkole Inżynierskiej (1968), która w 1996 roku otrzymała status Politechniki Koszalińskiej.

Zdjęcia Politechniki Koszalińskiej (wczoraj i dzisiaj)

       
Budynek przy ul.Racławickiej              Budynek przy ul.Śniadeckich

W roku 1970 zbudowany został - w dużej mierze dzięki czynom społecznym - stadion koszalińskiej 'Gwardii'. Po raz pierwszy odbył się Festiwal Chórów Polonijnych, które na stałe weszły do kalendarza ważnych imprez kulturalnych. Według statystyk w 1970 roku w Koszalinie mieszkało ponad 65 tysięcy mieszkańców. W tym czasie duże zmiany zaszły również w kształcie architektonicznym miasta. Wyburzono dawną zabudowę ulicy Zwycięstwa odsłaniając koszalińską katedrę. Miasto, dawniej rozwijające się żywiołowo, podporządkowane zostało planowym koncepcjom rozbudowy. Powstała Miejska Pracownia Urbanistyczna, której architekci wyznaczyli główne kierunki rozwoju. Powstał nowoczesny układ komunikacyjny łączący nowe koszalińskie osiedla.

W 1972 roku Koszalin stał się siedzibą nowo utworzonej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, nawiązującej tradycjami do biskupstwa kołobrzeskiego z 1000 roku. Ordynariuszem diecezji został honorowy obywatel Koszalina, ksiądz biskup senior Ignacy Jeż. Rok później rozpoczęła działalność w nowym gmachu Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Joachima Lelewela. Rozpoczęto Międzynarodowe Spotkania Filmowe 'Młodzież na ekranie', który przemianowano w następnym roku na 'Młodzi i Film'. Rok 1973 to również II Festiwal Chórów Polonijnych, który odbył się w nowo wybudowanym koszalińskim amfiteatrze.

Rok 1975 przyniósł miastu Centralne Dożynki. Z tej okazji odnowiono wiele obiektów i budynków komunalnych oraz przebudowano system komunikacyjny centrum Koszalina.