Kabaret HRABI – to esencja wzięta z kilku największych polskich kabaretów „młodego pokolenia”. Od razu zwrócili na siebie uwagę programem „Demo”, który był prezentacją ich możliwości. Publiczność konała ze śmiechu. Później było już tylko gorzej, na każdym kolejnym spektaklu odnotowywano coraz więcej przypadków zasłabnięcia ze śmiechu. Oprócz tego że bawią, potrafią także skłonić do refleksji i wykrzesać z widza emocje jakich na pewno się nie spodziewa. Kabaret Hrabi to także bardzo starannie przygotowane teksty, i popis doskonałej gry aktorskiej!

O programie „Tak, że o”.

Można naćkać instrumentów muzycznych, scenografii, dymów i świateł, fajerwerkiem brzdęknąć, wąsy dokleić, kostiumy oszałamiające przytaszczyć, a mimo to widzów nie ogłuszyć. „Tak, że o” mami więc prostotą i skromnością. Mniej wydatków, więcej korzyści. A i kabaretowa tradycja w tej formie lepiej się uchowa. Kobieta koń… potrzebujemy do tego kobiety i konia. Ale po co tak zaraz szaleć? Niech to nic nie kosztuje! Do skeczu „Kobieta koń” wystarczy tylko kobieta.

„Tak, że o” to jednocześnie spotkanie z klasyką – czyli źródłem kabaretu. Rozśmieszanie tradycyjnymi środkami wyrazu, a także standardowymi tematami: egzamin, baba u lekarza, mąż i żona, upierdliwa sąsiadka, policjant, zboczeniec w krzakach, wieśniak w panterce, opowiadanie kawału, anegdoty… Konferansjer, jego postawa i wyprowadzony ze starannością gest – to wyraźne ozdobniki, ale również oddanie hołdu tradycji estradowej. Jednocześnie poddanie jej delikatnej kpinie. Klasyka nie omija też reakcji publiczności, ani na nasze szczęście – bisów.