17 września 1939 roku Związek Sowiecki dokonał zbrojnej napaści na Polskę, łamiąc obowiązujący polsko-sowiecki pakt o nieagresji i realizując postanowienia tajnego protokołu paktu Ribbentrop–Mołotow, zawartego między III Rzeszą a ZSRR.

Atak rozpoczął się o świcie. Sowieckie oddziały przekroczyły wschodnią granicę Polski, wchodząc na jej terytorium od Dźwiny po Karpaty. Wobec przygniatającej przewagi militarnej i trwających już od 1 września walk z Niemcami, wojsko polskie nie było w stanie stawić skutecznego oporu na dwóch frontach.

W wyniku agresji:

• zajęto około 200 tys. km² terytorium Polski i zamieszkującą je ludność liczącą ok. 13 milionów osób,

• rozpoczęły się masowe deportacje Polaków w głąb Związku Sowieckiego, obejmujące setki tysięcy obywateli,

• NKWD przystąpiło do aresztowań, egzekucji i eksterminacji elit państwowych, wojskowych i społecznych,

• symbolem sowieckiego terroru stała się zbrodnia katyńska, w której wiosną 1940 roku zamordowano ponad 21 tysięcy polskich oficerów, policjantów, urzędników i przedstawicieli inteligencji.

Agresja ZSRR przesądziła o klęsce kampanii obronnej Polski i zapoczątkowała jeden z najtragiczniejszych okresów w historii naszego kraju. Przez kolejne lata tysiące obywateli II Rzeczypospolitej doświadczyły represji, zsyłek, więzień i obozów pracy na terenie Związku Sowieckiego.

Dziś, 17 września, pamiętamy o wszystkich ofiarach tej napaści i o dramatycznych losach Polaków, którzy znaleźli się pod okupacją sowiecką.