Z dniem 31 sierpnia 1938 roku niemieckie władze nazistowskie wprowadziły nowe godło miejskie, przedstawiające dużą literę „Z" z dwoma kółkami po boku. Twierdzi się, że godło to de facto obowiązywało do ustanowienia uchwałą Miejskiej Rady Narodowej w Koszalinie z dniem 10 lutego 1959 roku nowego herbu Koszalina. Wprowadzenie tego godła nie posiadało żadnego historycznego uzasadnienia. Zmianę wizerunku argumentowano domniemaniem, że jakoby duża litera „Z" z dwoma pierścieniami po bokach była skrótem dawniejszego herbu z głową św. Jana Chrzciciela. Jednak Otto Hupp, niemiecki grafik i heraldyk, który ok. 1989 roku opracował ujednolicone w formie herby miast pomorskich, stał na stanowisku, że nie znał zupełnie pieczęci z takim znakiem. Przypuszczał, że była to jedynie cecha miejska używana przy wyrobach metalowych albo sukiennych. Wzór ten pojawia się tymczasem na koszalińskich denarach miejskich z XV wieku, bitych na podstawie przywileju menniczego, jaki Koszalin miał otrzymać od biskupów jako panów terytorialnych. Na monetach nie pojawiają się napisy, ale zawierają po jednej stronie głowę św. Jana Chrzciciela, bardzo podobną do pieczęci miejskich z XVI wieku, a po drugiej stronie stylizację litery „Z" z dwoma krzyżykami, pierścieniami lub gwiazdkami, albo i bez nich, po bokach.   Współczesny herb Koszalina ustanowiony został uchwałą władz miejskich z dnia 10 lutego 1959 r. Przedstawia rycerza na koniu, trzymającego w prawej ręce chorągiew pomorską, a w lewej tarczę z herbem piastowskim. Autor projektu, dr Tadeusz Przypkowski, nawiązał do wizerunku na pieczęci Bogusława II z dokumentu z 1214 roku, w którym pojawia się pierwsza znana wzmianka dotycząca Koszalina. Herb został przyjęty uchwałą władz miejskich 10 lutego 1959 roku.